[53]
113. Z tobą myśl ma, wzrok udał się w tę samą stronę,
[54]
A krokami moimi rządzącemu oku
Trudno działać, gdy siły ma przepołowione,
Patrząc, nie widzi, niby pogrążone w mroku;
Przed sercem pochwyconych postaci nie stawia,
Nie pokazuje ludzi, ptaków, kwiatów, głazów,
Myśli swojego zwykłego haraczu odmawia
I samo nie utrzyma długo swych obrazów.
Bo cokolwiek mu błyśnie, jasne czy ponure,
Czy wdziękami olśniewa, czy przeraża kształtem,
Kruka i gołębicę, ocean i górę,
Dzień i noc ono w rysy twe przemienia gwałtem.
Myśl, pełna ciebie, innych nie przyjmuje gości
I me oko, tak wierne, uczy niewierności.
