[44]
93. Więc mam wierzyć w twą wierność i, jak oszukany
Małżonek, żyć złudzeniem? Przez wszak przeniewiercę
[45]
W błąd wwiedziony, dostrzegać miłość mimo zmiany,
Cieszyć się twym spojrzeniem, utraciwszy serce?
Bo nienawiść w twym oku nigdy nie zatleje,
Że w duszy zaszedł przewrót, nikt poznać nie może.
Są oblicza, na których fałsz serca swe dzieje
Wypisze, skrzywi rysy, zmarszczkami je zorze;
Przy twym stworzeniu jednak wyrzekli bogowie,
Że twarz twa ma być zawsze miłości świątnicą,
Więc cokolwiek w twym sercu dzieje się i głowie,
Jednako słodkim zawsze pozostaje lico.
Lecz jabłku Ewy równa twa krasa, jeżeli
Dusza, co pod nią mieszka, słodyczy nie dzieli.
