[16]
31. Drogie dla mnie twe łono jest, ponieważ gości
Serca, których brak czułem, bo już dawno biły;
Stało się ono dla mnie skarbnicą miłości
Druhów, co, jak myślałem, zeszli do mogiły.
Jakąż strugą płynęły łzy me święte, rzewne,
Gdy spłacałem nabożną należność na grobie
Tego albo tamtego! A dziś wiem napewne,
Że odeszli na chwilę, lecz wciąż żyją w tobie.
[17]
Tyś grobem, w nim złożona miłość żyje dalej,
Na grobie zawieszono pamiątki i wota;
Twoim jest to, co oni niegdyś posiadali,
Wszelki skarb uczuć, wszelka zaleta i cnota.
Ukochane obrazy w tobie dziś ujrzałem,
Wszystko, com miał dla tamtych, dziś jest twoim działem.
