łachman

łachman (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈwaxmãn], AS: [u̯aχmãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. stare, zniszczone ubranie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łachman	łachmany
dopełniacz	łachmana / łachmanu	łachmanów
celownik	łachmanowi	łachmanom
biernik	łachman	łachmany
narzędnik	łachmanem	łachmanami
miejscownik	łachmanie	łachmanach
wołacz	łachmanie	łachmany

przykłady:

(1.1) Chłop siedział w kieszeni u arendarza, chodził w łachmanach, na przednówku kładł do garnka lebiodę, a ziarno siewne brał ze dworu na ciężki odrobek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łach, lump, szmata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łach mrz, łachmaniarz m, łachmaniarka ż

przym. łachmaniarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

płn. prasł. *lachmanъ → nędzna, podarta odzież

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rag
• esperanto: (1.1) ĉifono
• hiszpański: (1.1) andrajo m, harapo m
• nowogrecki: (1.1) παλιόρουχο n, κουρέλι n
• rosyjski: (1.1) лохмотья n

źródła: