święconka
święconka (język polski)
edytuj
- wymowa:
- IPA: [ɕfʲjɛ̃nˈt͡sɔ̃nka], AS: [śfʹi ̯ẽncõnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • -nk- • i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. pokarmy poświęcone w Wielką Sobotę i spożywane podczas Wielkanocy; zob. też święconka w Wikipedii
- (1.2) rel. wielkanocny zwyczaj święcenia pokarmów w Wielką Sobotę
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik święconka święconki dopełniacz święconki święconek celownik święconce święconkom biernik święconkę święconki narzędnik święconką święconkami miejscownik święconce święconkach wołacz święconko święconki
- przykłady:
- (1.1) Obok, przed kościołem katolickim ludzie nieśli święconkę. Ksiądz w komży czekał na ostatnich parafian przed wejściem[1].
- (1.1) W sobotę w domach katolickich święcono pokarmy. Kto miał się lepiej, przygotowywał święconkę u siebie, biedniejsi umawiali się między sobą, przynosili ją do jednego z mieszkańców i razem święcili[2].
- (1.2) W środowisku polskich emigrantów w Hamburgu aż 89,5% respondentów nadal pielęgnuje święconkę[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) święcone
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Świętowit mos, święty m, święcenie n, poświęcenie n, święto n, świętość ż
- czas. święcić ndk., poświęcić dk.
- przym. święty, świąteczny, święcony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Ewa Berberyusz, Na krawędzi fali, Calvarianum, Kalwaria Zebrzydowska 1991, s. 130.
- ↑ Ryszard Rosin, Łódź. Dzieje miasta, t. 1, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, ISBN 8301021616, s. 505.
- ↑ Grażyna Koszałka, Model małżeństwa i rodziny w środowisku polonijnym północnych Niemiec, Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej „Bernardinum”, Pelplin 2004, ISBN 837380210X, s. 118.