świntuch

świntuch (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. żart. ktoś zachowujący się nieprzyzwoicie

(1.2) pot. osoba, która brudzi, nie zachowuje porządku

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świntuch	świntuchy
dopełniacz	świntucha	świntuchów
celownik	świntuchowi	świntuchom
biernik	świntucha	świntuchów
narzędnik	świntuchem	świntuchami
miejscownik	świntuchu	świntuchach
wołacz	świntuchu	świntuchy

przykłady:

(1.1) Ten świntuch znowu ględzi o swoim krótkim fajfusie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. świntuszek; książk. bezwstydnik; przest. rozpustnik, wszetecznik, zbereźnik

(1.2) pot. prosię, brudas, fleja, flejtuch, smoluch, wycierus; posp. świnia

antonimy:

(1.2) czyścioch

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świnia ż, świniaczek m, świniarz m, świniarka ż, świniarek m, świniarczyk m, świństwo n, świństewko n, świntuszenie n, świniarnia ż, świniarstwo n, świniowate nmos, świniarnik m, świnnik m, świniec m, świnina ż, świniowina ż, świńszczyzna ż, świniak m, świniowate nmos, Świniary nmos, Świniarsko n, Świnia ż, świnka ż, świneczka ż, świniocha ż, świniucha ż, świnienie n, świnianie n, uświnienie n, poświntuszenie n, naświnienie n, uświnienie n, ześwinie n, wyświnienie n, oświnienie n, świńskość ż

zdrobn. świntuszek m

forma żeńska świntucha ż, świntuszka ż

czas. świnić ndk., świniać ndk., uświnić dk., świntuszyć ndk., poświntuszyć dk., naświnić dk., uświnić dk., ześwinić dk., wyświnić dk., oświnić dk.

przym. świński, świni, świniowaty, świniarski, świniowaty

przysł. świńsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.2) свінтух m

źródła: