źrebiec

źrebiec (język polski)

źrebiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʑrɛbʲjɛt͡s], AS: [źrebʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) przest. zootechn. młody koń płci męskiej

(1.2) książk. źrebię

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	źrebiec	źrebce
dopełniacz	źrebca	źrebców
celownik	źrebcowi	źrebcom
biernik	źrebca	źrebce
narzędnik	źrebcem	źrebcami
miejscownik	źrebcu	źrebcach
wołacz	źrebcu	źrebce

przykłady:

(1.1) Źrebiec bez uzdy posuwistym lotem / Uginał trawy w pędzie wybujałym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ogier

(1.2) źrebak, źrebię

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) koń

(1.2) młode

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. źrebak mzw, źrebiątko n, źrebaczek mzw, źrebiczka ż, źrebię n

forma żeńska źrebica ż

czas. źrebić się, oźrebić dk., źrebić ndk., źrebić się ndk.

przym. źrebięcy, źrebny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: źrebię

• kaszubski: (1.1) zgrzebc m

źródła: