żbik

żbik (język polski)

żbik (1.1)

wymowa:

IPA: [ʒbʲik], AS: [žbʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. eurazjatyckie zwierzę drapieżne z rodziny kotowatych; zob. też żbik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żbik	żbiki
dopełniacz	żbika	żbików
celownik	żbikowi	żbikom
biernik	żbika	żbiki
narzędnik	żbikiem	żbikami
miejscownik	żbiku	żbikach
wołacz	żbiku	żbiki

przykłady:

(1.1) Szerokie usta mięsiste otworzył, białe zęby świeciły jak u żbika.

(1.1) Parobczak nie widząc i nie słysząc, aby się coś ruszało, ośmielił się wreszcie rękę do dziupli wpuścić i z okrzykiem radości dobył z niej żbika, którego oko głęboko było strzałą przeszyte.

(1.1) Raz tylko puścił się ku nim jeden, widocznie śmielszej natury, z kosą w ręku; ale pan Michał skoczył jak żbik ku niemu on ukąsił go na śmierć.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. zdeb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. żbiczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. zdbik, zdrobnienia st.pol. zdeb < prasł. *stьbljь → dziki kot

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wildcat
• arabski: (1.1) قط بري
• baskijski: (1.1) basakatu
• esperanto: (1.1) sovaĝa kato
• francuski: (1.1) chat sauvage
• hiszpański: (1.1) gato salvaje
• jidysz: (1.1) וואַלדקאַץ ż (waldkac)
• niemiecki: (1.1) Wildkatze ż
• nowogrecki: (1.1) αγριόγατα m
• rosyjski: (1.1) лесной кот m
• szwedzki: (1.1) vildkatt w
• węgierski: (1.1) vadmacska

źródła: