Słońce
Słońce (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) astr. centralne ciało niebieskie Układu Słonecznego; najbliższa Ziemi gwiazda; w dzień najjaśniejszy obiekt na niebie; zob. też Słońce w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Słońce dopełniacz Słońca celownik Słońcu biernik Słońce narzędnik Słońcem miejscownik Słońcu wołacz Słońce
- przykłady:
- (1.1) Słońce składa się głównie z wodoru i helu z niewielką domieszką innych pierwiastków[1].
- (1.1) Ziemia i obiegający ją Księżyc krążą razem dookoła Słońca i wzajemnie się przyciągają[2].
- (1.1) Nigdy nie patrz na Słońce ani gołym okiem, ani przez okulary przeciwsłoneczne, ani przez przyrząd optyczny bez filtru słonecznego.
- (1.1) Czy naukowcy wyślą kiedyś sondę na Słońce?
- (1.1) Na Słońcu zachodzą zjawiska zwane aktywnością słoneczną[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) fizyka Słońca • widmo Słońca • zaćmienie Słońca • chromosfera / fotosfera Słońca • gęstość / jasność / jądro / masa / objętość / promień równikowy / średnica Słońca • korona Słońca • odległość od Słońca • oś obrotu Słońca • pozorny ruch Słońca • tarcza Słońca • warstwa konwektywna (strefa konwektywna) / warstwa promienista (strefa promienista) Słońca • wiek Słońca • krążyć wokół Słońca • obiegać Słońce • obserwować Słońce • plamy na Słońcu • informacje o / nauki o Słońcu
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) Układ Słoneczny
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. słońce n, słoneczko n, słonko n, słoneńko n, słoneczność ż, słonecznik mrz, słonecznica ż, słonecznice nmos, nasłonecznienie n
- przym. słoneczny, nasłoneczny, przeciwsłoneczny, słońcowy, słonecznikowy
- przysł. słonecznie
- czas. słonecznić się ndk., nasłonecznić dk., nasłonecznić się dk.
- związki frazeologiczne:
- Król Słońce • Kraj Wschodzącego Słońca
- uwagi:
- (1.1) por. słońce
- (1.1) Tylko jako termin astronomiczny piszemy wielką literą, w pozostałych przypadkach – małą literą[4][5][6].
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Astronomia • Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Sun
- arabski: (1.1) الشمس, شمس
- baskijski: (1.1) Eguzkia
- białoruski: (1.1) Сонца n
- bośniacki: (1.1) Sunce
- bułgarski: (1.1) Слънце n
- chorwacki: (1.1) Sunce
- czeski: (1.1) Slunce n
- dolnołużycki: (1.1) Słyńco n
- duński: (1.1) Solen
- esperanto: (1.1) Suno
- fiński: (1.1) Aurinko
- francuski: (1.1) Soleil m
- górnołużycki: (1.1) Słónco n
- hiszpański: (1.1) Sol m
- islandzki: (1.1) sól ż
- kaszubski: (1.1) Słuńce n
- kataloński: (1.1) Sol m
- koreański: (1.1) 태양
- litewski: (1.1) Saulė
- łaciński: (1.1) sol m
- łotewski: (1.1) Saule
- macedoński: (1.1) Сонце n
- niderlandzki: (1.1) Zon
- niemiecki: (1.1) Sonne ż
- norweski (bokmål): (1.1) Solen
- nowogrecki: (1.1) Ήλιος m
- perski: (1.1) خورشید
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- portugalski: (1.1) Sol m
- rosyjski: (1.1) Солнце n
- rumuński: (1.1) Soare
- serbski: (1.1) Сунце n
- slovio: (1.1) Sunce / Сунце
- słowacki: (1.1) Slnko n
- słoweński: (1.1) Sonce n
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) Слъньцє n
- szwedzki: (1.1) Solen w
- śląski: (1.1) Słůńce n
- ukraiński: (1.1) Сонце n
- węgierski: (1.1) Nap
- włoski: (1.1) Sole
- źródła:
- ↑ Przewodnik po Słońcu (język polski). astro.uni.wroc.pl. [dostęp 16 marca 2013].
- ↑ Zaćmienie Słońca, ale: trzęsienie ziemi (język polski). obcyjezykpolski.strefa.pl. [dostęp 6 września 2012].
- ↑ pod red. Włodzimierza Zonny, Kopernik, astronomia, astronautyka. Przewodnik encyklopedyczny, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 271.
- ↑
Porada „ziemia czy Ziemia, słońce czy Słońce?” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Porada „ziemia i księżyc” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑
Hasło „słońce” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.