atu

atu (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈatu], AS: [atu] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) karc. atut

w funkcji przymiotnika

(2.1) atutowy

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	atu	atu
dopełniacz	atu	atu
celownik	atu	atu
biernik	atu	atu
narzędnik	atu	atu
miejscownik	atu	atu
wołacz	atu	atu

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) W tym rozdaniu atu są piki.

(2.1) Już w pierwszej lewie znalazły się karty atu.

składnia:

(1.1) zagrać w atu → zagrać kartą atutową; bez atu → sposób rozgrywki, w której żaden kolor nie jest atutem

kolokacje:

synonimy:

(1.1) atut

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) przym. atutowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1-2) franc. atout

uwagi:

tłumaczenia:

zobacz listę tłumaczeń w haśle: atut

źródła:

atu (tetum)

wymowa:

znaczenia:

spójnik

(1.1) aby

czasownik

(2.1) zamierzać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hodi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

atu (język tuvalu)

atu (1.2)

atu (1.3)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ciąg, łańcuch, szereg

(1.2) geogr. archipelag

(1.3) icht. bonito

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. atufenua, atumauga, atupaipai, atumotu

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: