autodydakta (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌawtɔdɨˈdakta], AS[au̯todydakta], zjawiska fonetyczne: u → ł akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. pedag. inaczej: samouk
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Osoba samodzielnie kształcąca się nazywana jest naukowo autodydaktą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autodydaktyka ż, dydaktyka ż
przym. autodydaktyczny, dydaktyczny
przysł. autodydaktycznie, dydaktycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. αὐτοδίδακτος (autodídaktos) → samouk[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: samouk
źródła:
  1. Hasło „autodydakta” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 119.
  NODES