błona
błona (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cienka, elastyczna powłoka lub taśma
- (1.2) biol. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych
- (1.3) hist. daw. półprzejrzysty materiał pochodzenia zwierzęcego do wypełniania ram okiennych do XVII wieku; zob. też błona (okno) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik błona błony dopełniacz błony błon celownik błonie błonom biernik błonę błony narzędnik błoną błonami miejscownik błonie błonach wołacz błono błony
- przykłady:
- (1.1) Odkryłem na strychu pudełko starych błon negatywów fotograficznych mojego dziadka.
- (1.2) Wydrze w pływaniu pomaga błona między palcami.
- (1.3) Błona w oknie błękitniała, para nad garnkiem buchała, rdzawa od ognia, sina od świtu.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) błona filmowa • błona półprzepuszczalna
- (1.2) błona biologiczna / komórkowa / podstawna / jądrowa / plazmatyczna / surowicza • błona pławna / skrzydeł / bębenkowa / dziewicza / śluzowa / podśluzowa / opłucnej / otrzewnej / osierdzia / odblaskowa / maziowa / naczyniowa / mięśniowa / źrenicza / podstawowa • błony płodowe / jajowe
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) film; (1.2) membrane
- bułgarski: (1.2) ципа ż
- rosyjski: (1.1) плёнка ż; (1.2) оболо́чка ż, мембра́на ż
- ↑ Antoni Gołubiew, Bolesław Chrobry. Szło nowe, Pax, Warszawa 1986, ISBN 8321108075, s. 89