bello

bello (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈbe.ʎo]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) piękny, ładny

(1.2) wspaniały, dobry

odmiana:

lp bello m, bella ż; lm bellos m, bellas ż

przykłady:

(1.2) Es una bella persona. → To wspaniały człowiek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lindo, bonito, guapo, hermoso

(1.2) excelente, bueno, noble, encantador

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. belleza

związki frazeologiczne:

bello sexo → płeć piękna; bellas letras → literatura piękna; bellas artes → sztuki piękne

etymologia:

łac. bellus

uwagi:

źródła:

bello (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wojna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) guerra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bellar

przym. bellic

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bello (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) walczyć, prowadzić wojnę

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) Dat. i Abl. sg. n od: bellum

odmiana:

(1.1) bellō, bellāre, bellāvī, bellātum (koniugacja I)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pugno

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bellum, bellātor, bellātrix

czas. belligerō

przym. bellicōsus, bellicus, belliger, bellipotēns

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bello (język włoski)

wymowa:

IPA: /ˈbɛl.lo/, ​

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) piękny, ładny

(1.2) elegancki, wyrafinowany

(1.3) zdolny, znakomity

(1.4) dobry, szlachetny

(1.5) przyjemny, szczęśliwy

(1.6) ładny, przyjemny

(1.7) znaczny, okazały, porządny

(1.8) dobry, korzystny

(1.9) ładny, zdrowy

(1.10) (dla wzmocnienia, podkreślenia)

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) piękno

(2.2) ładna pogoda

(2.3) przystojny mężczyzna

(2.4) ukochany

(2.5) (z odcieniem wzmocnienia)

odmiana:

(1.1-10) lp bello m, bella ż; lm belli m, belle ż

(2.1-5) lp bello; lm belli

przykłady:

(1.10) iron. Questa è bella! → A to dobre!

(1.10) iron. Bella figura! → A to pięknie!

(2.5) Ci vuole del bello e del buono. → Trzeba w to włożyć dużo trudu.

(2.5) Cosa stai facendo di bello? → Co robisz ciekawego?

(2.5) iron. Adesso viene il bello. → A teraz nastąpi najtrudniejsze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bell'uomo → przystojny mężczyzna • bella donna → piękna kobieta • belle arti → sztuki piękne • belle lettere → literatura piękna • farsi bello → stroić się • farsi bello di qualcosa → chełpić się czymś

(1.2) bel mondo → elegancki świat, elita

(1.3) un bell'artista → znakomity artysta

(1.4) belle maniere → dobre maniery • un bel carattere → szlachetny charakter

(1.5) darsi bel tempo → zabawiać się • fare la bella vita → żyć beztrosko

(1.6) bel mare → spokojne morze • bel tempo → ładna pogoda • bella stagione → wiosna / lato

(1.7) una bella altezza → znaczna wysokość • una bella spesa → duży wydatek

(1.8) una bella idea → dobry pomysł

(1.9) avere una bella cera → dobrze wyglądać

(1.10) bello e buono → najprawdziwszy • nel bel mezzo → w samym środku • rispondere un bel no → odpowiedzieć zdecydowanie nie

(2.1) avere il senso del bello → mieć poczucie piękna

(2.5) il bello è che… → niewiarygodne jest to, że.. • sul più bello → w punkcie kulminacyjnym

synonimy:

(1.1) stupendo, splendido, magnifico, grazioso, carino

(1.2) elegante, fine, raffinato

(1.3) abile, bravo, esperto

(1.4) buono, generoso, nobile

(1.5) felice, piacevole

(1.7) notevole, grande

(1.8) vantaggioso, propizio, proficuo

(1.9) sano, vigoroso, robusto

(2.1) bellezza

(2.2) sereno

(2.3) adone, apollo

(2.4) amato, innamorato, amante, ragazzo, fidanzato, moroso

antonimy:

(2.1) bruttezza

(2.2) maltempo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abbellimento, bella ż, belletto m, bellezza ż, beltà ż

przym. bellino, belloccio, bellissimo

przysł. bellamente

czas. abbellirsi, abbellire

związki frazeologiczne:

bel bello → powolutku, bez pośpiechu

bel sesso → płeć piękna

etymologia:

łac. bĕllus

uwagi:

(1.1-10) bello zachowuje się przed rzeczownikiem jak rodzajnik określony; w lp przed spółgłoską przyjmuje formę: bel, przed samogłoską: bell', a przed s + spółgłoska lub przed gn, pn, ps, x, z zachowuje formę podstawową: bello; w lm przed spółgłoską przyjmuje formę: bei, a przed samogłoską i przed s + spółgłoska lub przed gn, pn, ps, x, z formę: begli; w lp forma żeńska może zostać skrócona przed samogłoską do: bell'; jeżeli bello stoi po rzeczowniku albo samodzielnie, zachowuje formę podstawową

źródła: