biel
biel (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) biały kolor; zob. też biel w Wikipedii
- (1.2) biały ubiór
- (1.3) biały pigment (barwnik) używany do wyrobu farb
- (1.4) zewnętrzna część pni drzew, przewodząca wodę
- (1.5) st.pol. biała mąka[1]
- (1.6) st.pol. żyto
- (1.7) st.pol. zboże
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) reg. częściowo bagienne, stojące rozlewisko wodne na terenach nizinnych[2]
- (2.2) daw. kosmet. bielący puder nakładany na twarz[2]
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
- (3.1) bot. zewnętrzna warstwa drewna w pniach i gałęziach, zawierająca żywe komórki i przewodząca wodę; zob. też drewno bielaste w Wikipedii
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biel biele dopełniacz bieli bieli celownik bieli bielom biernik biel biele narzędnik bielą bielami miejscownik bieli bielach wołacz bieli[3] biele - (2.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik biel dopełniacz bielu celownik bielowi biernik biel narzędnik bielem miejscownik bielu wołacz bielu
- przykłady:
- (1.1) Na niebie rysowała się tu i ówdzie czysta biel delikatnych obłoczków.
- (1.2) Dobrze jej w bieli – to ją odmładza.
- (1.3) Naszkicowałam główne formy mieszanką błękitu z bielą cynkową rozcieńczoną terpentyną.
- (2.1) Nowe znowu obrazy życia roztaczają się około leśnych strumieni, źródeł, moczarów i bieli. (…) O świcie latem ruch i życie zaczyna się po bielach[4].
- (2.2) Gruba warstwa bielu czyniła z jej twarzy niemal maskę.
- (3.1) Kołatek domowy żeruje w bielu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) czysta / nieskazitelna biel
- (1.2) chodzić w bieli • nosić biel
- (1.3) biel cynkowa / ołowiana / tytanowa / barowa
- synonimy:
- (2.1) jeziorzysko
- (2.2) bielidło
- (3.1) drewno bielaste
- antonimy:
- (1.1-3) czerń
- (3.1) twardziel, drewno twardzielowe
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) white
- arabski: (1.1) أبيض
- białoruski: (1.1) бель ż, белізна ż, белата ż, беласць ż; (1.2) бялізна ż
- chiński standardowy: (1.1) 白 (bái), 白色 (báisè)
- esperanto: (1.1) blanko; (3.1) alburno
- fenicki: (1.1) 𐤋𐤁𐤍
- francuski: (1.1) blancheur ż, blanc m; (1.2) blanc m; (1.3) blanc m; (3.1) aubier m
- hiszpański: (1.1) blancura ż; (1.2) blanco m; (1.3) blanco m; (3.1) albura ż
- japoński: (1.1) 白, 白色
- kataloński: (1.1) blancor ż
- niemiecki: (1.1) Weiß n
- nowogrecki: (1.1) λευκότητα ż, ασπράδα ż; (1.2) άσπρα lm n; (1.3) λευκό n
- szwedzki: (1.1) vitt
- toki pona: (1.1) walo
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
- ↑ 2,0 2,1
Hasło „biel” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wołacz w: koalar, Formy potencjalne.
- ↑ A. Dygasiński, Wybór nowel, Warszawa 1954, s. 54.
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 20.
biel (język istriocki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) piękny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz istriocki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.