bożogrobiec

bożogrobiec (język polski)

bożogrobcy (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego w Jerozolimie przez Gotfryda z Bouillon

(1.2) rel. mnich z prawosławnego Zakonu Obrońców Bożego Grobu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bożogrobiec	bożogrobcy
dopełniacz	bożogrobca	bożogrobców
celownik	bożogrobcowi	bożogrobcom
biernik	bożogrobca	bożogrobców
narzędnik	bożogrobcem	bożogrobcami
miejscownik	bożogrobcu	bożogrobcach
wołacz	bożogrobcu / bożogrobcze	bożogrobcy
depr. M. i W. lm: (te) bożogrobce

przykłady:

(1.1) Przy dawnym klasztorze bożogrobców otwarto jadłodajnię dla ubogich.

(1.1) Mieszkałam przy ul. Bożogrobców przez dziesięć lat.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) miechowita

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zakonnik

hiponimy:

holonimy:

(1.1) zakon

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Boży Grób mrz

przym. bożogrobski

przysł. bożogrobsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Boży Grób + -iec

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: