bohemizm

bohemizm (język polski)

wymowa:

IPA: [bɔˈxɛ̃mʲism̥], AS: [boχẽmʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka czeskiego; zob. też bohemizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bohemizm	bohemizmy
dopełniacz	bohemizmu	bohemizmów
celownik	bohemizmowi	bohemizmom
biernik	bohemizm	bohemizmy
narzędnik	bohemizmem	bohemizmami
miejscownik	bohemizmie	bohemizmach
wołacz	bohemizmie	bohemizmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) bohemizmy w języku polskim / w języku słowackim

synonimy:

(1.1) czechizm

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) slawizm

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bohemia ż, bohemistyka ż, bohemista mos, bohemistka ż

przym. bohemistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. Bohemia → Czechy

uwagi:

(1.1) por. czechizm

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bohemism
• czeski: (1.1) bohemismus m, bohemizmus m
• słowacki: (1.1) bohemizmus m

źródła: