brüten

brüten (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈbʀyːtn̩] ​

​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) ornit. wysiadywać jaja

(1.2) ornit. składać jaja

(1.3) przen. ślęczeć, głowić się

odmiana:

(1.1-3) brüt|en (brütet), brütete, gebrütet (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Brüten n, Brut ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: brüten • anbrüten • ausbrüten • bebrüten • erbrüten

źródła: