bron

bron (język niderlandzki)

bron (1.2)

wymowa:

IPA: /ˈbron/ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) źródło (początek, przyczyna)

(1.2) miejsce, z którego woda wypływa na powierzchnię ziemi

odmiana:

lm bronnen; zdrobn. lp bronnetje; lm bronnetjes

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oorsprong, oorzaak

(1.2) wel, welput

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. energiebron m ż, informatiebron m ż, wensbron m ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bron (język słoweński)

bron (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) brąz

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: