Podobna pisownia Podobna pisownia: BurkaBúrkabúrka
 
kobieta w burce (1.1)
 
burka (1.2)
wymowa:
IPA[ˈburka], AS[burka]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odzież. etn. rel. wywodzący się z Afganistanu element stroju noszonego przez niektóre muzułmanki, zasłaniający całą głowę oprócz niewielkiego obszaru wokół oczu (czasem z siatką w tym miejscu) lub całe ciało; zob. też burka w Wikipedii
(1.2) odzież. hist. długie okrycie wierzchnie z grubego, ciemnego sukna lub filcu, mające postać peleryny z kapturem, używane podczas podróży; zob. też burka (płaszcz) w Wikipedii
(1.3) odzież. etn. tradycyjna zimowa plisowana spódnica wykonana z wełny z domieszką lnu
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Podczas rządów talibów w Afganistanie burka była obowiązkowym strojem kobiet.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bura ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) źródłosłów dla pol. burkini
(1.2) ukr.[1]
uwagi:
(1.1) por. nikab • czador
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
 
burka (1.1) daraman emakumea
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) odzież. etn. rel. burka[1] (strój muzułmanek)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
 
burka (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)
(1.2) odzież. hist. burka (płaszcz)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
 
en kvinde iklædt burka (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)
odmiana:
(1.1) en burka, burkaen, burkaer, burkaerne
przykłady:
(1.1) To ældre kvinder kom klædt i en chador, en pige bar en burka, og resten havde kun et traditionelt hovedtørklæde , en såk. hijab.Dwie starsze kobiety przyszły ubrane w czador, jedna dziewczyna nosiła burkę, a reszta miała tylko tradycyjną chustę na głowie, tzw. hidżab.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. burkini
związki frazeologiczne:
etymologia:
urd. برقع (burqā)
uwagi:
źródła:
  NODES