bywalec

bywalec (język polski)

wymowa:

IPA: [bɨˈvalɛʦ̑], AS: [byvalec] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek, który często pojawia się, bywa w danym miejscu, lokalu, instytucji kulturalnej itp.

(1.2) książk. człowiek, który dużo podróżuje po świecie, dużo zwiedził

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bywalec	bywalcy
dopełniacz	bywalca	bywalców
celownik	bywalcowi	bywalcom
biernik	bywalca	bywalców
narzędnik	bywalcem	bywalcami
miejscownik	bywalcu	bywalcach
wołacz	bywalcu/bywalcze	bywalcy

przykłady:

(1.1) Służbowo czy prywatnie, porucznik był bywalcem warszawskich lokali. (z Internetu)

(1.2) Nie wiem, jak się pali sziszę. Spytaj Romka, on jest bywalcem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) stały bywalec

synonimy:

(1.2) tambylec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bywanie n, bycie n,

forma żeńska bywalczyni ż

czas. bywać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bywały + -ec

uwagi:

(1.1) por. salonowiec

(1.2) por. światowiec

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) habitué, stały bywalec frequent visitor
• czeski: (1.1) štamgast m; (1.2) světák m
• nowogrecki: (1.1) θαμώνας m
• węgierski: (1.1) habitüé

źródła: