ciemnica

ciemnica (język polski)

ciemnica (1.2)

ciemnica (1.3)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) panowanie ciemności

(1.2) pomieszczenie bez dostępu światła, zwłaszcza więzienne

(1.3) rel. wielkoczwartkowa kaplica z Najświętszym Sakramentem; zob. też ciemnica (religia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ciemnica	ciemnice
dopełniacz	ciemnicy	ciemnic
celownik	ciemnicy	ciemnicom
biernik	ciemnicę	ciemnice
narzędnik	ciemnicą	ciemnicami
miejscownik	ciemnicy	ciemnicach
wołacz	ciemnico	ciemnice

przykłady:

(1.1) Za oknami panowała nieprzebyta ciemnica.

(1.2) Posiedzisz kilka dni w ciemnicy, to skruszejesz.

(1.3) Po liturgii wielkoczwartkowej Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do ołtarza zwanego ciemnicą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mrok, ciemno

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stan

(1.2) miejsce

(1.3) ołtarz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ciemność ż, ciemnia ż, ciemno n, ciemnik m, Ciemniak mrz, ciemniak mos

czas. ciemnieć ndk., ciemnić ndk.

przym. ciemny, ciemnicowy, ciemnisty

przysł. ciemno, ciemnawo

tem. słow. ciemno-

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ciemny + -ica

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) altar of repose
• białoruski: (1.1) цямніца ż; (1.2) цямніца ż
• bułgarski: (1.1) тъмница ż; (1.2) тъмница ż
• francuski: (1.3) reposoir m
• gocki: (1.2) 𐌺𐌰𐍂𐌺𐌰𐍂𐌰 ż
• hiszpański: (1.3) monumento m
• rumuński: (1.2) temniță ż
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.2) тьмьница ż (tĭmĭnica)
• włoski: (1.3) altare della reposizione m

źródła: