cudzołóstwo

cudzołóstwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌt͡sud͡zɔˈwustfɔ], AS: [cuʒou̯ustfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. stosunek płciowy z cudzą żoną lub mężem; zob. też cudzołóstwo w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cudzołóstwo	cudzołóstwa
dopełniacz	cudzołóstwa	cudzołóstw
celownik	cudzołóstwu	cudzołóstwom
biernik	cudzołóstwo	cudzołóstwa
narzędnik	cudzołóstwem	cudzołóstwami
miejscownik	cudzołóstwie	cudzołóstwach
wołacz	cudzołóstwo	cudzołóstwa

przykłady:

(1.1) 25 kwietnia 2005 r. w Afganistanie 25-letnia Amina została publicznie ukamienowana za cudzołóstwo.

(1.1) Chrystus uznaje bowiem za cudzołóstwo nie tylko obcowanie cielesne z żoną bliźniego, ale również z osobą rozwiedzioną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zdrada małżeńska; pot. przyprawianie rogów, skok w bok, daw. adulterium

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) niewierność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cudzołożnik m, cudzołożnica ż, cudzołożenie n

czas. cudzołożyć ndk.

przym. cudzołożny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) adultery
• arabski: (1.1) سفاح
• baskijski: (1.1) adulterio
• białoruski: (1.1) пралюбадзейства n, адзюльтэр m
• duński: (1.1) utroskab w
• esperanto: (1.1) adulto, rzad. adultaĵo
• francuski: (1.1) adultère m
• hiszpański: (1.1) adulterio m
• kataloński: (1.1) adulteri m
• niemiecki: (1.1) Ehebruch m
• nowogrecki: (1.1) μοιχεία ż
• rosyjski: (1.1) прелюбодеяние n, чужеложество n
• ukraiński: (1.1) адюльтер m
• węgierski: (1.1) házasságtörés
• włoski: (1.1) adulterio m

źródła: