wymowa:
IPA[daˈrɔvat͡ɕ], AS[darovać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. darowywać)

(1.1) dać komuś coś na własność[1]
(1.2) zrezygnować z wzięcia, odebrania, wyegzekwowania czegoś[1]
(1.3) przebaczyć[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.3) Drobnomieszczaństwo rzymskie z okolic placu Hiszpańskiego nie mogło darować cudzoziemskiemu księciu porwania żony szewca[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) podarować, przeznaczyć
(1.2) odpuścić
(1.3) przebaczyć, wybaczyć
antonimy:
(1.1) odebrać, zabrać, zawłaszczyć
(1.2) ukarać, wyegzekwować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. podarować dk., darzyć ndk., darowywać ndk.
przym. darowany
rzecz. podarek mrz, dar m, podarunek m, darczyńca m, darowanie n, darowywanie n, darowizna ż
związki frazeologiczne:
(1.1) darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda
etymologia:
pol. dar
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „darować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Marian Brandys, Nieznany Książę Poniatowski, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  NODES