drąg

drąg (język polski)

wymowa:

IPA: [drɔ̃ŋk], AS: [drõŋk], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) długi i gruby kij

(1.2) daw. dźwignia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. niezgrabny człowiek

odmiana:

(1.1-2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	drąg	drągi
dopełniacz	drąga	drągów
celownik	drągowi	drągom
biernik	drąg	drągi
narzędnik	drągiem	drągami
miejscownik	drągu	drągach
wołacz	drągu	drągi

przykłady:

(1.1) Uderzał go tym drągiem po plecach, aż dudniło.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kij, pręt, sztaba, tyka, żerdź; gw. (Śląsk Cieszyński) watral, watrol

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kij

(2.1) człowiek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. drągowina ż, drągowe n

zdrobn. drążek mrz

zgrub. drągal mos/mrz; drąglisko mos

przym. drągowaty, drągowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *drǫ́gъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pole, rod
• jidysz: (1.1) דרוק m (druk)
• węgierski: (1.1) karó, dorong
• wilamowski: (1.1) fȫł m

źródła: