dyplomatka

dyplomatka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɨplɔ̃ˈmatka], AS: [dyplõmatka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. szykowna teczka, zwykle na dokumenty

(1.2) kraw. rodzaj płaszcza o długich wąskich klapach

(1.3) polit. wysoka urzędniczka zajmująca się sprawami zagranicznymi lub działająca za granicą

(1.4) przen. pot. kobieta taktowna

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyplomatka	dyplomatki
dopełniacz	dyplomatki	dyplomatek
celownik	dyplomatce	dyplomatkom
biernik	dyplomatkę	dyplomatki
narzędnik	dyplomatką	dyplomatkami
miejscownik	dyplomatce	dyplomatkach
wołacz	dyplomatko	dyplomatki

przykłady:

(1.4) Wśród ludzi, którzy mnie znają uchodzę za wyjątkową dyplomatkę. Szkoda, że poznałeś mnie od gorszej strony.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyplomacja ż, dyplomatyczność ż, dyplomatyka ż

forma męska dyplomata m

przym. dyplomatyczny

przysł. dyplomatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dyplomata + -ka < franc. diplomate < łac. diploma < gr. δίπλωμα → złożony dokument

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3-4) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dyplomata

• białoruski: (1.1) дыпламат m; (1.3) дыпламатка ż; (1.4) дыпламатка ż
• niemiecki: (1.1) Aktentasche ż; (1.3) Diplomatin ż
• rosyjski: (1.1) дипломат m
• słoweński: (1.3) diplomatka ż
• wilamowski: (1.3) diplomatyn ż
• włoski: (1.3) diplomatica ż; (1.4) diplomatica ż

źródła: