dywanik

dywanik (język polski)

dywanik (1.1)

wymowa:

IPA: [dɨˈvãɲik], AS: [dyvãńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: dywan

(1.2) mały kawałek dywanu, najczęściej do położenia w łazience lub obok łóżka

(1.3) bud. górna, ścieralna warstwa drogi asfaltowej, wykonana z asfaltobetonu lub smołobetonu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dywanik	dywaniki
dopełniacz	dywanika	dywaników
celownik	dywanikowi	dywanikom
biernik	dywanik	dywaniki
narzędnik	dywanikiem	dywanikami
miejscownik	dywaniku	dywanikach
wołacz	dywaniku	dywaniki

przykłady:

(1.2) To był taki prosty dywanik, mama uszyła go z kawałków (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dywan m

przym. dywanowy, dywanikowy

związki frazeologiczne:

pójść na dywanik • wylądować na dywaniku • wezwać na dywanik

etymologia:

(1.1-3) pol. dywan + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dywan

• angielski: (1.2) area rug
• czeski: (1.2) kobereček m
• francuski: (1.2) carpette ż
• niemiecki: (1.2) Läufer m
• rosyjski: (1.1) коврик m; (1.2) коврик m
• słowacki: (1.2) predložka ż
• turecki: (1.2) halı

źródła: