dziewica

dziewica (język polski)

wymowa:

IPA: [d͡ʑɛˈvʲit͡sa], AS: [ʒ́evʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba płci żeńskiej, która nie straciła dziewictwa; kobieta przed pierwszym stosunkiem seksualnym

(1.2) poet. przest. lub żart. młoda kobieta, panna

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziewica	dziewice
dopełniacz	dziewicy	dziewic
celownik	dziewicy	dziewicom
biernik	dziewicę	dziewice
narzędnik	dziewicą	dziewicami
miejscownik	dziewicy	dziewicach
wołacz	dziewico	dziewice

przykłady:

(1.1) W wieku sześćdziesięciu lat była dziewicą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) st.pol. panna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziewczyna ż, dziewa ż, dziewictwo

przym. dziewiczy

czas. rozdziewiczać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. prawiczek

tłumaczenia:

• albański: (1.1) virgjëreshë ż
• angielski: (1.1) virgin, maiden, pot. cherry
• arabski: (1.1) بتول, عذراء
• baskijski: (1.1) birjina
• czeski: (1.1) panna ż
• duński: (1.1) jomfru w; (1.2) jomfru w
• esperanto: (1.1) virgulino
• francuski: (1.1) vierge ż
• hiszpański: (1.1) virgen ż
• jidysz: (1.1) בתולה ż (bsule), יונגפֿרוי ż (jungfroj); (1.2) יונגפֿרוי ż (jungfroj)
• kataloński: (1.1) verge ż
• łaciński: (1.1) virgō ż
• niemiecki: (1.1) Jungfrau ż, Maid ż
• nowogrecki: (1.1) παρθένα ż
• orija: (1.1) କୁମାରୀ (kumārī)
• paszto: (1.1) بتول
• rosyjski: (1.1) девственница ż; (1.2) девица ż
• sanskryt: (1.1) गौरिका, अक्षता
• słowacki: (1.1) panna ż
• szwedzki: (1.1) jungfru w, oskuld w
• tetum: (1.1) feto-raan
• węgierski: (1.1) szűz
• włoski: (1.1) vergine

źródła: