dziurkacz biurowy
- wymowa:
- IPA: [ˈd͡ʑurkad͡ʒ bʲjuˈrɔvɨ], AS: [ʒ́urkaǯ bʹi ̯urovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw. międzywyr.• i → j
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biur. przyrząd do robienia dziurek na brzegach kartek, które mają być przechowywane w skoroszytach lub segregatorach; zob. też dziurkacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziurkacz biurowy dziurkacze biurowe dopełniacz dziurkacza biurowego dziurkaczy biurowych / dziurkaczów biurowych[1] celownik dziurkaczowi biurowemu dziurkaczom biurowym biernik dziurkacz biurowy dziurkacze biurowe narzędnik dziurkaczem biurowym dziurkaczami biurowymi miejscownik dziurkaczu biurowym dziurkaczach biurowych wołacz dziurkaczu biurowy dziurkacze biurowe
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dziurkacz
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hole punch, punch, office punch
- bośniacki: (1.1) bušač akata m
- bułgarski: (1.1) перфоратор за офис m
- chorwacki: (1.1) bušač akata m
- czeski: (1.1) děrovačka ż
- duński: (1.1) hulmaskine w
- estoński: (1.1) kontoriauguraud
- fiński: (1.1) lävistäjä
- francuski: (1.1) perforateur de bureau m
- hiszpański: (1.1) perforadora ż
- kaszubski: (1.1) dzurkôcz m
- litewski: (1.1) caurumotājs m, biroja caurumotājs m
- łotewski: (1.1) skylamuša
- niderlandzki: (1.1) perforator m, buro-perforator m
- niemiecki: (1.1) Locher, Bürolocher m
- nowogrecki: (1.1) διακορευτής m, περφορατέρ n
- rumuński: (1.1) perforator birou m
- słowacki: (1.1) dierovačka kancelárska ż
- ukraiński: (1.1) діркопробивач офісний m
- węgierski: (1.1) irodai lyukasztógép
- włoski: (1.1) perforatrice ż
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.