epoka
epoka (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) punkt w czasie, dla którego określone są współrzędne astronomiczne lub parametry orbity; zob. też epoka (astronomia) w Wikipedii
- (1.2) geol. formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; zob. też epoka geologiczna w Wikipedii
- (1.3) zamknięty w określonych ramach czasowych fragment procesu rozwojowego sztuki (kultury)
- odmiana:
- (1.2-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik epoka epoki dopełniacz epoki epok celownik epoce epokom biernik epokę epoki narzędnik epoką epokami miejscownik epoce epokach wołacz epoko epoki
- przykłady:
- (1.2) Wielka Epoka Lodowcowa była okresem powracających, rozległych zlodowaceń.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) epoka lodowcowa • epoka kamienia • epoka kamienia łupanego • epoka kamienia gładzonego • epoka miedzi • epoka brązu • epoka żelaza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) age
- arabski: (1.1) دهر, جيل
- baskijski: (1.2) aro
- białoruski: (1.1) эпоха ż; (1.2) эпоха ż; (1.3) эпоха ż
- czeski: (1.2) epocha ż; (1.2) epocha ż
- duński: (1.2) epoke w
- esperanto: (1.3) epoko, mondaĝo, tempaĝo
- francuski: (1.2) époque ż; (1.3) époque ż
- grenlandzki: (1.2) ukioq
- jidysz: (1.3) תּקופֿה ż (tkufe)
- kaszubski: (1.1) cząd m
- kataloński: (1.3) edat ż
- litewski: (1.3) epokė
- łaciński: (1.3) epocha ż
- niemiecki: (1.2) Zeitalter n, Epoche ż
- nowogrecki: (1.1) εποχή ż; (1.2) εποχή ż; (1.3) εποχή ż
- portugalski: (1.1) epoceus
- rosyjski: (1.1) эпоха ż; (1.2) эпоха ż; (1.3) эпоха ż
- rumuński: (1.1) epocă ż; (1.2) epocă ż; (1.3) epocă ż
- szwedzki: (1.2) epok w, ålder w
- ukraiński: (1.1) епоха ż; (1.2) епоха ż; (1.3) епоха ż
- włoski: (1.1) epoca
- źródła: