góra
góra (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) geogr. duże wzniesienie terenu; zob. też góra w Wikipedii
- (1.2) wyżej znajdująca się część czegoś
- (1.3) strych
- (1.4) pot. władze instytucji, firmy, państwa
- (1.5) pot. duża sterta czegoś
- (1.6) daw. kopalnia[1]
przysłówek
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik góra góry dopełniacz góry gór celownik górze górom biernik górę góry narzędnik górą górami miejscownik górze górach wołacz góro góry
- przykłady:
- (1.1) Na szczycie góry zainstalowano krzyż widoczny z całego miasta.
- (1.2) Ta mapa ma u góry tłustą plamkę; poproszę o inną mapę.
- (1.3) Mama zabroniła nam chodzić na górę.
- (1.4) To nie moja wina – to góra tak zadecydowała.
- (1.5) Przed wejściem leży góra śmieci.
- (2.1) Ona ma chyba trzydzieści lat, góra – trzydzieści pięć.
- kolokacje:
- (1.1) podnóże / podstawa / szczyt / wierzchołek / stok / zbocze góry • wspinać się na górę • zdobywać górę • pojechać w góry • spędzać urlop w górach • Babia Góra • Jastrzębia Góra • Jelenia Góra • Zielona Góra
- (1.2) ceny idą w górę • rzucić coś do góry / w górę • ręce do góry • u góry
- (1.5) góra śmieci / papierów / książek / zabawek / …
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) grapa, gw. (Górny Śląsk) hora
- (1.2) top, szczyt; gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie) wyrch
- (1.4) kierownictwo, dyrekcja, wierchuszka
- (1.5) kopiec, zwał
- hiperonimy:
- (1.1) wzniesienie
- hiponimy:
- (1.1) wzgórze
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. góral m, góralka ż, góralek m, góralszczyzna ż, górnik m, pagórek m, międzygórze n, pogórze n, średniogórze n, wzgórek m, wzgórze n, podwzgórze n, górowanie n, przygórze n, góralskość ż, Góra ż
- czas. górować
- przym. górny, górski, górzysty, góralski, górniczy, odgórny, wygórowany, niewygórowany, podgórski
- przysł. górnie, górzyście, górą, górami, na górze, pagórkowato
- związki frazeologiczne:
- być górą • czubek góry lodowej • głowa do góry • brać górę • (wywracać) do góry nogami • dostać kopa w górę / kopniak w górę • górą • patrzeć z góry • traktować z góry • leżeć do góry brzuchem • za siódmą górą • góra lodowa • obiecywać złote góry • nie przyszła góra do Mahometa, Mahomet przyszedł do góry • góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem zawsze • góra urodziła mysz • ręce do góry! • uszy do góry • z górą • z góry • reg. pozn. do góry • już zając za górą • baba jak dwa diabły i jeszcze coś z górą
- etymologia:
- (1.1) od prasł. *gora → góra, wzgórze, zbocze porośnięte lasem, las; a to od rdzenia praindoeur. *gṷer- → góra, las[2]
- (1.1) por. białor. гара, bułg. гора, chorw. gora, czes. hora, dłuż. góra, głuż. hora, kasz. góra, mac. гора, ros. гора, scs. гора, słc. hora, słń. gora i ukr. гора́
- (1.6) z niem.[1]
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: strych
- abazyński: (1.1) хва
- abchaski: (1.1) ашьха (āš̍xā)
- aceh: (1.1) gunong
- adygejski: (1.1) къушъхьэ (q°ŝḥă)
- afrykanerski: (1.1) berg
- ajnoski: (1.1) キム (kim), ヌプリ (nupuri)
- aklanon: (1.1) bukid
- alabama: (1.1) bokkoschaaha
- albański: (1.1) mal m
- alemański: (1.1) Bärg m
- amharski: (1.1) ተራራ
- angielski: (1.1) mountain, hill; (1.2) top; (1.5) mountain
- arabski: (1.1) جبل m (jabal), طور m (ṭawr), egipski جبل m (gabal), marokański جبل m (jbəl)
- aragoński: (1.1) montaña ż
- aramejski: (1.1) syryjski ܜܘܪܐ / hebrajski טורא m (Ṭūrā’)
- arumuński: (1.1) munti m, munte m
- asturyjski: (1.1) monte m
- awarski: (1.1) мегӏер (meʿer)
- awestyjski: (1.1) 𐬐𐬀𐬊𐬟𐬀 (kaofa-)
- azerski: (1.1) dağ
- baskijski: (1.1) mendi; (1.2) goialde, goiko alde
- baszkirski: (1.1) тау (taw)
- beludżi: (1.1) کوہ (koh)
- bengalski: (1.1) পর্বত (pôrbôt), পাহাড় (pahaṛ)
- białoruski: (1.1) гара ż (hara)
- birmański: (1.1) တောင် (taung)
- bośniacki: (1.1) planina ż
- bretoński: (1.1) menez m
- bułgarski: (1.1) планина ż (planina)
- cebuano: (1.1) bukid
- chiński standardowy: (1.1) 山 (shān)
- chorwacki: (1.1) planina ż
- czeczeński: (1.1) лам (lam)
- czeski: (1.1) hora ż
- cziczewa: (1.1) phiri
- czirokeski: (1.1) ᎣᏓᎸᎢ (odalvi)
- czuwaski: (1.1) ту (tu)
- dalmatyński: (1.1) muant m
- dargijski: (1.1) дубура (dubura)
- dolnołużycki: (1.1) góra ż
- dołgański: (1.1) кайа (kaya)
- dungański: (1.1) сан (san)
- duński: (1.1) bjerg n; (1.5) bjerg n
- esperanto: (1.1) monto; (1.2) supro; (1.3) subtegmento; (1.5) stako; (2.1) maksimume
- estoński: (1.1) mägi
- estremadurski: (1.1) montaña ż
- farerski: (1.1) fjall n
- fiński: (1.1) vuori
- francuski: (1.1) montagne ż, mont m; (1.2) haut m, partie ż supérieure
- franko-prowansalski: (1.1) montagne ż
- friulski: (1.1) mont ż
- fryzyjski: (1.1) berch n
- gagauski: (1.1) bayır
- galicyjski: (1.1) montaña ż
- gocki: (1.1) 𐍆𐌰𐌹𐍂𐌲𐌿𐌽𐌹 n
- górnołużycki: (1.1) hora
- grenlandzki: (1.1) qaqqaq
- gruziński: (1.1) მთა (mta), გორა (gora)
- gudźarati: (1.1) પહાડ m (pahāḍ)
- gyyz: (1.1) ደብር m (däbr)
- haitański: (1.1) mòn
- hakka: (1.1) 山 (san1)
- hawajski: (1.1) mauna, kuahiwi
- hebrajski: (1.1) הר m (har)
- hiszpański: (1.1) montaña ż
- ido: (1.1) monto
- islandzki: (1.1) fjall n
- jaćwieski: (1.1) kauni
- japoński: (1.1) 山 (やま, yama)
- jidysz: (1.1) באַרג m (barg)
- joruba: (1.1) òkè
- kansa: (1.1) badó
- kantoński: (1.1) 山 (saan1)
- kaszubski: (1.1) góra ż
- kataloński: (1.1) muntanya ż, munt m
- kirgiski: (1.1) тоо
- koptyjski: (1.1) bohairski ⲧⲱⲟⲩ (tōou) / saidzki ⲧⲟⲟⲩ (toou)
- korsykański: (1.1) muntagna ż
- kri: (1.1) ᐗᔒ (washii)
- krymskotatarski: (1.1) dağ
- litewski: (1.1) kalnas m
- łaciński: (1.1) mons m
- łotewski: (1.1) kalns m
- maltański: (1.1) muntanja ż
- mindong: (1.1) 山 (săng)
- minnan: (1.1) 山 (suann)
- nahuatl: (1.1) tepetl
- niderlandzki: (1.1) berg m
- niemiecki: (1.1) Berg n, góry Gebirge n; (1.2) Höhe ż
- nowogrecki: (1.1) όρος n (óros), βουνό n (vounó)
- ormiański: (1.1) լեռ (leṙ), սար (sar)
- osetyjski: (1.1) хох
- pensylwański: (1.1) Barig m
- plautdietsch: (1.1) Boajch m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- portugalski: (1.1) montanha ż, monte m, morro m; (1.2) topo m; (1.5) monte m
- rosyjski: (1.1) гора ż; (1.5) гора ż
- rumuński: (1.1) munte m
- sanskryt: (1.1) गिरि, अग
- słowacki: (1.1) hora ż; (1.2) hora ż
- starofrancuski: (1.1) montaigne ż, muntaigne ż
- starogrecki: (1.1) ὄρος n (óros)
- suahili: (1.1) mlima
- szwabski: (1.1) Bärrg m, Buggl m
- szwedzki: (1.1) berg n, fjäll n
- śląski niemiecki: (1.1) Barg m
- tagalski: (1.1) bundok
- tahitański: (1.1) mouʻa
- tamazight: (1.1) ⴰⴷⵔⴰⵔ m (adrar)
- turecki: (1.1) dağ
- tybetański: (1.1) ཀ་ཏ་ཀི, རི, གངས
- ukraiński: (1.1) гора ż; (1.2) гора ż; (1.5) гора ż
- urdu: (1.1) پربت m (parbat)
- wepski: (1.1) mägi
- węgierski: (1.1) hegy
- wilamowski: (1.1) gybjyǵ ż
- włoski: (1.1) montagna ż, monte m; (1.3) soffitta ż; (1.5) cumulo m, monte m, montagna ż; (2.1) al massimo
- wu: (1.1) 山 (se)
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Irena Bajerowa, Wpływ techniki na ewolucję języka polskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo PAN, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk 1980, s. 57.
- ↑ Jaka jest etymologia słowa góra? w: Poradnia językowa UŚ.
góra (język dolnołużycki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) lp gór|a, ~y, ~je, ~u, ~u, ~je du ~je, ~owu, ~oma, ~je, ~oma, ~oma; lm ~y, ~ow, ~am, ~y, ~ami, ~ach
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
góra (język kaszubski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) przãter
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: