grupa

grupa (język polski)

grupa (1.1) Kubańczyków

szósta grupa (1.3) pierwiastków

grupa (1.5)

wymowa:

IPA: [ˈɡrupa], AS: [grupa] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zbiór osób lub zwierząt (rzadziej: przedmiotów) znajdujących się blisko siebie

(1.2) zbiór elementów (żywych lub martwych) o wspólnej cesze

(1.3) chem. kolumna układu okresowego

(1.4) mat. zbiór z określonym na nim łącznym i odwracalnym działaniem dwuargumentowym; zob. też grupa (matematyka) w Wikipedii

(1.5) zespół muzyczny, zwykle rozrywkowy

(1.6) bot. zool. kategoria systematyczna roślin i zwierząt

(1.7) daw. geol. era, epoka

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grupa	grupy
dopełniacz	grupy	grup
celownik	grupie	grupom
biernik	grupę	grupy
narzędnik	grupą	grupami
miejscownik	grupie	grupach
wołacz	grupo	grupy

przykłady:

(1.1) Chodnikiem szła rozwrzeszczana grupa dzieci.

(1.2) Polityk zwrócił się do wszystkich grup społecznych.

(1.3) Wodór należy do pierwszej grupy pierwiastków.

składnia:

kolokacje:

(1.1) należeć do grupy • grupa docelowa • lokalna grupa działania

(1.2) grupa towarowa • należeć do grupy

(1.3) należeć do grupy

synonimy:

(1.1) grono, klaster, skupisko

(1.2) grono, klaster, skupisko, skrót biol. gr.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. grupowanie n, ugrupowanie n, zgrupowanie n, grupowy m, grupowa ż, rozgupowanie n, rozgrupowywanie n

zdrobn. grupka ż

czas. grupować ndk., zgrupować dk., rozgrupować dk., rozgrupowywać ndk.

przym. grupowy, wewnątrzgrupowy

przysł. grupowo

związki frazeologiczne:

grupa krwi • grupa śmierci

etymologia:

niem. Gruppe lub franc. groupe

uwagi:

tłumaczenia:

(1.7) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: epoka, era

• angielski: (1.1) group; (1.2) group; (1.3) group; (1.4) group
• arabski: (1.1) فرقة, جماعة, زمرة, مجموعة, حزب, قوم, شيعة, فئة
• białoruski: (1.1) група ż
• chiński standardowy: (1.1) 班 (bān), 帮 (bāng), 队 (duì)
• chorwacki: (1.1) grupa ż, skupina ż; (1.2) grupa ż, skupina ż; (1.3) grupa ż, skupina ż
• czeski: (1.1) grupa
• dolnołużycki: (1.1) kupka ż; (1.2) kupka ż
• duński: (1.1) gruppe w; (1.2) gruppe w
• esperanto: (1.1) grupo
• francuski: (1.1) groupe m; (1.2) groupe m; (1.3) groupe m
• gudźarati: (1.1) જૂથ n (jūtha)
• hiszpański: (1.1) grupo m; (1.2) grupo m; (1.3) grupo m
• interlingua: aggruppamento ^{(do weryfikacji)}
• islandzki: (1.1) hópur m, sveit ż; (1.2) flokkur m
• japoński: (1.1) 連
• jidysz: (1.1) גרופּע ż (grupe); (1.2) גרופּע ż (grupe); (1.3) גרופּע ż (grupe)
• kaszubski: (1.1) karno n; (1.2) karno n
• kataloński: (1.1) grup m; (1.2) grup m
• łaciński: (1.1) circulus; (1.2) grex
• łotewski: (1.1) grupa ż; (1.2) grupa ż; (1.5) grupa ż
• niderlandzki: (1.1) groep ż; (1.2) groep ż; (1.3) groep ż
• niemiecki: (1.1) Gruppe ż; (1.2) Gruppe ż; (1.3) Gruppe ż
• nowogrecki: (1.1) ομάδα ż; (1.2) ομάδα ż; (1.3) ομάδα ż
• ormiański: (1.1) խումբ
• pali: (1.1) kāya m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) , grupy:
• portugalski: (1.1) grupo m; (1.2) grupo m; (1.3) grupo m
• rosyjski: (1.1) группа ż; (1.2) группа ż; (1.3) группа ż
• slovio: (1.1) grup
• szwedzki: (1.1) grupp w; (1.2) grupp w; (1.3) grupp w
• tajski: (1.1) กลุ่ม, พวก, หมวด; (1.2) หมู่, เหล่า
• turecki: (1.1) grup
• tuvalu: (1.1) kau; (1.2) kau
• ukraiński: (1.1) група ż; (1.2) група ż; (1.3) група ż
• węgierski: (1.1) csoport
• włoski: (1.1) gruppo m; (1.2) insieme m, raggruppamento m, gruppo m; (1.3) gruppo m; (1.5) gruppo m, complesso m, formazione ż

źródła:

grupa (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grupa

odmiana:

(1.1) lp grupa, grupe, grupi, grupu, grupom, grupi, grupo; lm grupe, grupa, grupama, grupe, grupama, grupama, grupe

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. grupirati

przym. grupni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

grupa (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grupa

(1.2) mat. grupa

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grupa	grupy
dopełniacz	grupy	grup
celownik	grupě	grupám
biernik	grupu	grupy
wołacz	grupo	grupy
miejscownik	grupě	grupách
narzędnik	grupou	grupami

przykłady:

(1.1) Grupa kluků jde náměstím křičíc. → Grupa chłopców idzie rynkiem, krzycząc.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skupina

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

grupa (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈgɾu.pa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zad

odmiana:

(1.1) lm grupas

przykłady:

(1.1) El jinete llevaba en las grupas de su caballo a dos chicas. → Jeździec wiózł na zadzie swego konia dwie dziewczynki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ancas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. croupe

uwagi:

źródła:

grupa (język ladyński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grupa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

grupa (język łotewski)

wymowa:

IPA: [grupa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grupa

(1.2) zgrupowanie

(1.3) grupa, panel

(1.4) muz. grupa, kapela, zespół

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) asins grupa / diskusiju grupa / iesildītāju grupa / radošā grupa / vecuma grupa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: