ikona
ikona (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) szt. rel. obraz sakralny, malowany na drewnie, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne; zob. też ikona w Wikipedii
- (1.2) przen. osoba lub rzecz symbolizująca jakieś zjawisko, podziwiana w danej branży
- (1.3) inform. niewielki obrazek widoczny na ekranie, symbolizujący określony plik, folder, aplikację lub program i stanowiący odsyłacz uruchamiający je; zob. też ikona (informatyka) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ikona ikony dopełniacz ikony ikon celownik ikonie ikonom biernik ikonę ikony narzędnik ikoną ikonami miejscownik ikonie ikonach wołacz ikono ikony
- przykłady:
- (1.1) Według tradycji autorem pierwszych ikon był Łukasz Ewangelista[1].
- (1.2) Zmarła ikona polskiego rocka.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ikona bizantyjska / rosyjska • centrum / kanon / kompozycja / odbiorca / pole / świętość / teologia ikony • kolekcja / kolekcjoner / pisanie / restauracja / wystawa ikon
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- aleucki: (1.1) kamgaluq, kamgaalux̂
- angielski: (1.1) icon; (1.2) icon; (1.3) icon
- arabski: (1.1) أيقونة (1.3) ;أيقونة
- baskijski: (1.1) ikono; (1.3) ikono
- białoruski: (1.1) ікона ż
- bułgarski: (1.1) икона ż; (1.3) икона ż
- czeski: (1.1) ikona ż; (1.3) ikona ż
- francuski: (1.1) icône
- hiszpański: (1.1) icono m, ícono m; (1.2) figura ż, símbolo m; (1.3) icono m, ícono m
- kaszubski: (1.1) ikòna ż
- łotewski: (1.1) ikona ż
- niemiecki: (1.1) Ikone ż; (1.2) Ikone ż (1.3) Icon n
- nowogrecki: (1.1) εικόνα ż; (1.2) είδωλο n, πρότυπο n; (1.3) εικονίδιο n
- portugalski: (1.1) ícone
- rosyjski: (1.1) икона ż
- rumuński: (1.1) obraz
- słowacki: (1.1) ikona ż; (1.3) ikona ż
- sycylijski: (1.1) cona ż
- tajski: (1.1) สัญรูป; (1.2) สัญรูป; (1.3) สัญรูป
- ukraiński: (1.1) ікона ż
- węgierski: (1.1) ikon; (1.3) ikon
- włoski: (1.1) icona ż, santino m; (1.2) icona ż; (1.3) icona ż
- źródła:
ikona (język czeski)
edytuj - wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ikona ikony dopełniacz ikony ikon celownik ikoně ikonám biernik ikonu ikony wołacz ikono ikony miejscownik ikoně ikonách narzędnik ikonou ikonami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ikona (język łotewski)
edytuj - wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ikona (język słowacki)
edytuj - wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) szt. rel. ikona[1]
- (1.2) inform. ikona[1]
- (1.3) spec. ikon, znak ikoniczny[1]
- (1.4) publ. ikona – osoba lub rzecz będąca symbolem czegoś[1]
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ikonickosť ż, ikonicita ż, ikon m
- czas. ikonizovať ndk.
- przym. ikonový, ikonický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.