wymowa:
IPA[ˌĩntɔ̃ˈnɔvat͡ɕ], AS[ĩntõnovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) jęz. mówić, odpowiednio akcentując i modulując głos
(1.2) zaczynać śpiewać dając sygnał do zbiorowego śpiewu
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Cały czas Tadek trzymał mikrofon i komentował, uprzedzał wydarzenia, intonował modlitwy czy śpiewy[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) prawidłowo intonować
(1.2) intonować hymn / pieśń
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wymawiać
(1.2) śpiewać, zaczynać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zaintonować dk.
rzecz. intonacja ż, intonowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. intonieren < wł. intonare
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jarosław Józef Szczepański, Górnik polski, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  NODES