judeochrześcijański

judeochrześcijański (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌjudɛɔxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃j̃sʲci], AS[i ̯udeoχšeśćii ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.nazal.rozs. artyk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) książk. odnoszący się do związków między kulturą judaistyczną i chrześcijańską, świadczący o ich ciągłości[1]
(1.2) rel. dotyczący judeochrześcijan[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Urojenia winy (grzesznościowe) typowe dla naszej kultury (judeochrześcijańskiej), natomiast należą do rzadkości w innych kulturach[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wartości/poglądy judeochrześcijańskie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) śródziemnomorski
hiponimy:
(1.1) chrześcijański, żydowski
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. judeochrześcijanin mos, judeochrześcijanka ż, judeochrześcijaństwo n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. judeo- + chrześcijański
uwagi:
(1.2) por. poganochrześcijański
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „judeochrześcijański” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Antoni Kępiński, Melancholia, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  NODES