kiełek

kiełek (język polski)

kiełek (1.1)

kiełki (1.1) ziemniaka

mieszanka kiełków (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. cześć zarodka zawierająca część korzeniową i pąk

(1.2) spoż. kulin. skiełkowane nasiona roślin jadalnych w celach spożywczych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kiełek	kiełki
dopełniacz	kiełka	kiełków
celownik	kiełkowi	kiełkom
biernik	kiełek	kiełki
narzędnik	kiełkiem	kiełkami
miejscownik	kiełku	kiełkach
wołacz	kiełku	kiełki

przykłady:

(1.2) Do ugotowanego pęczaku dodajemy ugotowaną soczewicę oraz pieczarki z cebulą. Wszystko mieszamy i posypujemy natką pietruszki albo kiełkami.

składnia:

kolokacje:

(1.2) kiełki lucerny / rzodkiewki / słonecznika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kieł m, kiełkowanie n, kiełkownica ż, wykiełkowanie n, skiełkowanie n

czas. kiełkować ndk., wykiełkować dk., skiełkować dk.

przym. kiełkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shoot, sprout, chit
• birmański: (1.1) အပင်ပေါက်
• esperanto: (1.1) ĝermo
• francuski: (1.1) brin m
• gudźarati: (1.1) અંકુર m (aṅkura), કૂંપળ ż (kūmpaḷa)
• hiszpański: (1.1) grillo m, germen m
• interlingua: (1.1) germine
• laotański: (1.1) ຈາວ
• niemiecki: (1.1) Keimling m
• rosyjski: (1.1) проросток m, росток m
• serbski: (1.1) клица ż
• szwedzki: (1.1) grodd w; (1.2) grodd w
• tamilski: (1.1) முளை
• wilamowski: (1.1) kȧjm m, kaeim m

źródła: