końcówka

końcówka (język polski)

końcówka (1.1) kabla

wkrętak z końcówkami (1.4)

końcówka (1.5)

końcówka (1.6)

wymowa:

IPA: [kɔ̃j̃nˈt͡sufka], AS: [kõĩ ̯ncufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. końcowa część czegoś

(1.2) pot. ostatni fragment filmu, spektaklu, rozgrywek sportowych

(1.3) jęz. gram. końcowy element wyrazu podlegający odmianie

(1.4) techn. stała lub wymienna część, stanowiąca zakończenie urządzenia

(1.5) inform. przest. terminal

(1.6) szach. ostatnia faza partii szachów, gdy w grze pozostało niewiele bierek; zob. też gra końcowa w Wikipedii

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	końcówka	końcówki
dopełniacz	końcówki	końcówek
celownik	końcówce	końcówkom
biernik	końcówkę	końcówki
narzędnik	końcówką	końcówkami
miejscownik	końcówce	końcówkach
wołacz	końcówko	końcówki

przykłady:

(1.1) Sklepy odzieżowe wyprzedają końcówki kolekcji.

(1.2) Z całego filmu najbardziej podobała mi się końcówka.

(1.3) W podanych wyrazach wydziel temat i końcówkę.

(1.4) Majster podważył wieko puszki końcówką śrubokrętu.

(1.5) Na naszym wydziale były cztery końcówki podłączone do głównego komputera w centrum obliczeniowym.

(1.6) Końcówki szachowe z różnobarwnymi gońcami często kończą się remisem nawet wówczas, gdy jedna ze stron ma przewagę w pionach.

składnia:

kolokacje:

(1.6) końcówka pionowa / wieżowa / lekkofigurowa / ciężkofigurowa / z różnobarwnymi gońcami / z jednobarwnymi gońcami

synonimy:

(1.3) przyrostek fleksyjny

(1.6) endszpil

antonimy:

(1.6) debiut, otwarcie

hiperonimy:

(1.3) morfem

hiponimy:

(1.3) przyrostek

(1.6) wieżówka

holonimy:

(1.6) partia

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniec m, kończenie n, kończyna ż, skończenie n, końcowość ż, skończoność ż, zakończenie n, zakańczanie n, wykańczanie n, wykończenie n, ukończenie n

zdrobn. końcóweczka ż

czas. kończyć ndk., skończyć dk., zakończyć dk., zakańczać ndk., zakończyć dk., ukończyć dk.

przym. końcowy, skończony

przysł. końcowo, skończenie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) end, ending; (1.2) finish; (1.3) ending, desinence; (1.4) tip, ending; (1.5) terminal
• białoruski: (1.3) канчатак m; (1.6) эндшпіль m
• duński: (1.3) endelse w
• esperanto: (1.3) finaĵo
• francuski: (1.1) reste m; (1.3) terminaison ż
• hiszpański: (1.1) resto m; (1.2) fin m, final m; (1.3) terminación ż, desinencia ż; (1.4) extremo m, cabo m; (1.5) terminal m; (1.6) final m
• niderlandzki: (1.1) eindje n, rest m/ż; (1.2) laatst n; (1.3) uitgang m; (1.5) terminal m; (1.6) eindspel n
• niemiecki: (1.3) Endung ż
• nowogrecki: (1.3) κατάληξη ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.3)
• rosyjski: (1.6) окончание n, эндшпиль m
• ukraiński: (1.1) кіне́ць m, закі́нчення n; (1.2) кінці́вка ż; (1.3) кінці́вка ż, закі́нчення n; (1.4) наконе́чник m

źródła: