koński

koński (język polski)

końska (1.1) grzywa

koński (3.1) ogon

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃j̃sʲci], AS: [kõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

przymiotnik dzierżawczy

(1.1) należący do konia

przymiotnik relacyjny

(2.1) związany z koniem, dotyczący konia

przymiotnik jakościowy

(3.1) charakterystyczny dla konia, mający cechy konia

odmiana:

(1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koński		końska	końskie	końscy	końskie
dopełniacz	końskiego		końskiej	końskiego	końskich
celownik	końskiemu		końskiej	końskiemu	końskim
biernik	końskiego	koński	końską	końskie	końskich	końskie
narzędnik	końskim		końską	końskim	końskimi
miejscownik	końskim		końskiej	końskim	końskich
wołacz	koński		końska	końskie	końscy	końskie
nie stopniuje się

(3.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koński		końska	końskie	końscy	końskie
dopełniacz	końskiego		końskiej	końskiego	końskich
celownik	końskiemu		końskiej	końskiemu	końskim
biernik	końskiego	koński	końską	końskie	końskich	końskie
narzędnik	końskim		końską	końskim	końskimi
miejscownik	końskim		końskiej	końskim	końskich
wołacz	koński		końska	końskie	końscy	końskie
stopień wyższy bardziej koński przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej koński bardziej końska bardziej końskie bardziej końscy bardziej końskie dopełniacz bardziej końskiego bardziej końskiej bardziej końskiego bardziej końskich celownik bardziej końskiemu bardziej końskiej bardziej końskiemu bardziej końskim biernik bardziej końskiego bardziej koński bardziej końską bardziej końskie bardziej końskich bardziej końskie narzędnik bardziej końskim bardziej końską bardziej końskim bardziej końskimi miejscownik bardziej końskim bardziej końskiej bardziej końskim bardziej końskich wołacz bardziej koński bardziej końska bardziej końskie bardziej końscy bardziej końskie
stopień najwyższy najbardziej koński przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej koński najbardziej końska najbardziej końskie najbardziej końscy najbardziej końskie dopełniacz najbardziej końskiego najbardziej końskiej najbardziej końskiego najbardziej końskich celownik najbardziej końskiemu najbardziej końskiej najbardziej końskiemu najbardziej końskim biernik najbardziej końskiego najbardziej koński najbardziej końską najbardziej końskie najbardziej końskich najbardziej końskie narzędnik najbardziej końskim najbardziej końską najbardziej końskim najbardziej końskimi miejscownik najbardziej końskim najbardziej końskiej najbardziej końskim najbardziej końskich wołacz najbardziej koński najbardziej końska najbardziej końskie najbardziej końscy najbardziej końskie

przykłady:

(1.1) Nagły tupot końskich kopyt był jakby ocknieniem z dziwnego snu.

(1.1) Jej kroki na kocich łbach bębnią jak niedawno kopyta końskie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) koński zad • końska grzywa • końskie kopyto / łajno / włosie

(2.1) bób koński • koński ząb • narzępik koński

(3.1) włosy związane w koński ogon

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1-3) szkapi

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Końskie n/nmos, koniarz mos, koniowate nmos, koniucha mos, koniuch mos, konisko n, koń m, konik m, konina ż, konnica ż, koniuszy m, koniuszanka ż

przym. konny, koniowaty

związki frazeologiczne:

końska dawka • końska kuracja • końska szczęka • końskie okulary • końskie zdrowie • koński ogon • koński organizm

etymologia:

pol. koń + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) equine, horse's
• białoruski: (1.1) конскі; (2.1) конскі; (3.1) конскі
• czeski: (2.1) koňský; (3.1) koňský
• esperanto: (1.1) ĉevala
• hiszpański: (1.1) caballar; (2.1) de caballo; (3.1) equino
• kaszubski: (1.1) kóńsczi
• niemiecki: (1.1) Pferde-
• rosyjski: (2.1) конский; (3.1) конский
• sanskryt: (1.1) अश्वक
• słowacki: (2.1) konský; (3.1) konský
• ukraiński: (1.1) кінський, конячий

źródła: