kondygnacja

kondygnacja (język polski)

trzy kondygnacje (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˌkɔ̃ndɨɡˈnat͡sʲja], AS: [kõndygnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poziom w budynku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kondygnacja	kondygnacje
dopełniacz	kondygnacji	kondygnacji / przest. kondygnacyj
celownik	kondygnacji	kondygnacjom
biernik	kondygnację	kondygnacje
narzędnik	kondygnacją	kondygnacjami
miejscownik	kondygnacji	kondygnacjach
wołacz	kondygnacjo	kondygnacje

przykłady:

(1.1) Na każdej kondygnacji będą trzy mieszkania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) poziom

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) podziemie, suteryna / suterena, parter, piętro, poddasze

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kondygnacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) floor
• arabski: (1.1) طابق
• bośniacki: (1.1) sprat m
• chiński standardowy: (1.1) 楼 (lóu)
• chorwacki: (1.1) kat m
• czeski: (1.1) patro, podlaží n
• duński: (1.1) etage w, sal n
• esperanto: (1.1) etaĝo
• fiński: (1.1) kerros
• francuski: (1.1) étage ż
• hiszpański: (1.1) piso m, planta ż
• niderlandzki: (1.1) etage, verdieping
• niemiecki: (1.1) Etage ż, Geschoß n
• rosyjski: (1.1) этаж (etáž) m
• słoweński: (1.1) nadstropje n
• szwedzki: (1.1) våning w
• węgierski: (1.1) emelet
• włoski: (1.1) piano m

źródła: