konfrater
konfrater (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) członek konfraterni
- (1.2) daw. kompanion, towarzysz
- (1.3) przest. rel. współbrat (w zakonie, stanie duchownym)[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konfrater konfratrowie / konfratrzy dopełniacz konfratra konfratrów celownik konfratrowi konfratrom biernik konfratra konfratrów narzędnik konfratrem konfratrami miejscownik konfratrze konfratrach wołacz konfratrze konfratrowie / konfratrzy depr. M. i W. lm: (te) konfratry
- przykłady:
- (1.1) Jeden z konfratrów niesie zawsze w procesji proporzec cechu.
- (1.2) Konfratrzy acana zostawili rannego pod dębem i pognali w siną dal.
- (1.3) Niech ojciec powiadomi swoich konfratrów o decyzji magistratu.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konfraternia ż
- przym. konfraterski
- przysł. konfratersko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) confrère m
- łaciński: (1.1) confrater m; (1.3) confrater m
- włoski: (1.3) confratello m
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 139.
- ↑ Hasło „konfrater” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.