konina

Podobna pisownia: Konina

konina (język polski)

konina (1.1)

konina (1.2) z frytkami

wymowa:: IPA: [kɔ̃ˈɲĩna], AS: [kõńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spoż. mięso końskie; zob. też konina w Wikipedii

(1.2) kulin. potrawa, danie z mięsa końskiego

(1.3) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Kona^[1]

odmiana:

(1.1) blm^[2]

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	konina
dopełniacz	koniny
celownik	koninie
biernik	koninę
narzędnik	koniną
miejscownik	koninie
wołacz	konino

(1.2-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konina	koniny
dopełniacz	koniny	konin
celownik	koninie	koninom
biernik	koninę	koniny
narzędnik	koniną	koninami
miejscownik	koninie	koninach
wołacz	konino	koniny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) mięso; (1.2) potrawa

hiponimy:

holonimy:: (1.1) koń

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. koń m, konik m, konisko n, koniś m, koniuszy m, koniowate nmos, konny mos; przym. koński, konny, koniowaty; przysł. konno

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1) pol. koń + -ina; (1.3) żart. skojarzenie fonetyczne nazwy firmy i polskiego słowa^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) horsemeat, horseflesh
baskijski: (1.1) zaldiki
białoruski: (1.1) каніна ż
czeski: (1.1) konina ż
duński: (1.1) hestekød n
esperanto: (1.1) ĉevalaĵo
islandzki: (1.1) hrossakjöt n
niemiecki: (1.1) Pferdefleisch m
rosyjski: (1.1) конина ż
szwedzki: (1.1) hästkött n
ukraiński: (1.1) конина ż, конятина ż
węgierski: (1.1) lóhús

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 Stefan Wiertlewski, Grindowanie na pegach, czyli o zapożyczeniach angielskich w socjalnej odmianie języka, w: Język. Komunikacja. Informacja 1/2006 pod red. P. Nowaka i P. Nowakowskiego, s. 73.
↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

konina (język czeski)

konina (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spoż. konina

(1.2) końska skóra

(1.3) koński odór

(1.4) bzdura, nonsens

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konina	koniny
dopełniacz	koniny	konin
celownik	konině	koninám
biernik	koninu	koniny
wołacz	konino	koniny
miejscownik	konině	koninách
narzędnik	koninou	koninami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. koňák m, kůň m, koníček m, konírna ż; przym. koňský; przysł. koňmo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[Wiertlewski-1] 1,0 ^1,1 Stefan Wiertlewski, Grindowanie na pegach, czyli o zapożyczeniach angielskich w socjalnej odmianie języka, w: Język. Komunikacja. Informacja 1/2006 pod red. P. Nowaka i P. Nowakowskiego, s. 73.

[2] Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

[1]

[2]