konserwa

konserwa (język polski)

konserwa (1.1)

konserwa (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔ̃w̃ˈsɛrva], AS: [kõũ̯serva], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spoż. zapasteryzowana żywność w hermetycznym, trwałym opakowaniu, najczęściej metalowym; zob. też konserwa w Wikipedii

(1.2) pot. przen. polit. pogard. obraź. osoba lub grupa ludzi o konserwatywnych poglądach

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konserwa	konserwy
dopełniacz	konserwy	konserw
celownik	konserwie	konserwom
biernik	konserwę	konserwy
narzędnik	konserwą	konserwami
miejscownik	konserwie	konserwach
wołacz	konserwo	konserwy

przykłady:

(1.1) Inspekcja Handlowa skontrolowała konserwy w dużych sklepach elbląskich i pasłęckich.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) puszka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konserwatyzm m, konserwatysta m, konserwatystka ż, konserwowanie n, konserwacja ż, zakonserwowanie m, konserwant mrz

czas. konserwować ndk., zakonserwować dk.

przym. konserwatywny, konserwowy

przysł. konserwatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tin
• bułgarski: (1.1) консерва ż; (1.2) консерва ż
• duński: (1.1) konserves w
• galicyjski: (1.1) conserva ż; (1.2) conserva ż
• norweski (bokmål): (1.1) konserv m, konserve m
• norweski (nynorsk): (1.1) konserv m, konserve m
• szwedzki: (1.1) konserv w
• węgierski: (1.1) konzerv

źródła: