konstytucja (język polski)

edytuj
 
oryginał dawnej polskiej konstytucji (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃w̃stɨˈtut͡sʲja], AS[kõũ̯stytucʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob., ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie; zob. też konstytucja w Wikipedii
(1.2) egzemplarz konstytucji (1.1)
(1.3) hist. w I Rzeczypospolitej uchwała sejmu
(1.4) biol. stan organizmu zwierzęcia uwarunkowany jakością tkanek, czynnością narządów wewnętrznych i regulacyjną działalnością gruczołów dokrewnych; zob. też konstytucja (zootechnika) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Konstytucja Polski zapewnia obywatelom najważniejsze prawa.
(1.2) Tak często machacie tam tymi konstytucjami[2].
składnia:
(1.1) konstytucja + D.
(1.4) konstytucja + D.
kolokacje:
(1.1) konstytucja Polski / Niemiec / USA / … • polska / niemiecka / amerykańska konstytucja
synonimy:
(1.1) ustawa zasadnicza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konstytucjonalista mos, konstytucjonalistka ż, konstytucyjność ż, konstytuowanie n, ukonstytuowanie n
czas. konstytuować ndk., ukonstytuować dk.
przym. konstytucyjny
przysł. konstytucyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. constitutio[3]
uwagi:
zob. też konstytucja w Wikicytatach
Konstytucja w znaczeniu (1.1) została wybrana Słowem Roku 2018 w plebiscycie zorganizowanym przez Uniwersytet Warszawski[4].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „konstytucja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. z Internetu
  3. Słownik wyrazów obcych, red. Magdalena Tytuła i Jacek Okarmus, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Bielsko-Biała 2010, ISBN 978-83-262-0867-6, s. 127.
  4. Wyniki plebiscytu „Słowo Roku 2018”
  NODES
INTERN 1