kule

kule (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, forma fleksyjna

(1.1) M., B. i W. lm od: kula

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kula

źródła:

kule (język turecki)

kule (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) archit. wieża

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kule	kuleler
dopełniacz	kulenin	kulelerin
celownik	kuleye	kulelere
biernik	kuleyi	kuleleri
miejscownik	kulede	kulelerde
ablatyw	kuleden	kulelerden
formy dzierżawcze mianownik osoba liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. lp kulem kulelerim 2. os. lp kulen kulelerin 3. os. lp kulesi kuleleri 1. os. lm kulemiz kulelerimiz 2. os. lm kuleniz kuleleriniz 3. os. lm kulesi kuleleri

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

osm. قله

uwagi:

źródła: