mann

mann (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mężczyzna

(1.2) mąż

odmiana:

(1) en mann, mannen, menn, mennene

przykłady:

(1.1) Menn foretrekker blondiner. → Mężczyźni wolą blondynki.

(1.2) Mannen hennes døde for to år siden. → Jej mąż zmarł dwa lata temu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) kvinne

(1.2) kone

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mannlig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mann (język staroangielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) człowiek, osoba

(1.2) ludzkość

(1.3) rzad. mężczyzna

(1.4) runa ᛗ, reprezentująca głoskę /m/

odmiana:

lm menn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

Źródłosłów dla ang. man

uwagi:

źródła:

mann (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

maen • mȧnn

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) mniemać, myśleć, zamierzać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. manung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: