marność

marność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmarnɔɕʨ̑], AS: [marność], ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bycie ulotnym, nietrwałym, bezcelowym, bez wartości

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	marność	marności
dopełniacz	marności	marności
celownik	marności	marnościom
biernik	marność	marności
narzędnik	marnością	marnościami
miejscownik	marności	marnościach
wołacz	marności	marności

przykłady:

(1.1) W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością. Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca.

(1.1) Pustelnik dniami i nocami rozmyślał nad marnością dóbr doczesnych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. marnowanie n, zmarnowanie n, marnacja ż

czas. marnieć, marnować ndk., zmarnować dk.

przym. marny

przysł. marnie

związki frazeologiczne:

marność nad marnościami i wszystko marność

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vanity
• bułgarski: (1.1) суета ż
• esperanto: (1.1) vanteco
• francuski: (1.1) vanité ż
• hiszpański: (1.1) vanidad ż
• interlingua: (1.1) vanitate
• jidysz: (1.1) הבֿל m (hewl)
• łaciński: (1.1) vanitas ż
• włoski: (1.1) vanità ż, nullità ż

źródła: