mienie

mienie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [mʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ogół rzeczy stanowiących czyjąś własność; zob. też mienie w Wikipedii

(1.2) rzad. rzecz. odczas. od mieć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mienie	mienia
dopełniacz	mienia	mień
celownik	mieniu	mieniom
biernik	mienie	mienia
narzędnik	mieniem	mieniami
miejscownik	mieniu	mieniach
wołacz	mienie	mienia

(1.2) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	mienie
dopełniacz	mienia
celownik	mieniu
biernik	mienie
narzędnik	mieniem
miejscownik	mieniu
wołacz	mienie

przykłady:

(1.1) Wojna pozbawiła moją rodzinę całego mienia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mienie narodowe / państwowe / osobiste / społeczne / prywatne / dzierżawione • mienie zadłużone / niezadłużone • mienie rozbitkowe • mienie stowarzyszenia • kara konfiskaty mienia • konfiskata mienia • obciążenie mienia • podział mienia • przepadek mienia • przestępstwo przeciwko mieniu • zastawione mienie • zwrot mienia • mienie ruchome / nieruchome

synonimy:

(1.1) aktywa, dobro, dobytek, dorobek, majątek, posiadłość, własność

(1.2) posiadanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. mieć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Zwykle w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) property, possesions lm, belongings lm, estate
• białoruski: (1.1) маёмасць ż
• francuski: (1.1) avoir m
• hiszpański: (1.1) patrimonio m, bienes lm m
• karaimski: (1.1) наамат
• kazachski: (1.1) мүлік
• niemiecki: (1.1) Gut n, Habe ż
• rosyjski: (1.1) имущество n, достояние n
• ukraiński: (1.1) майно n

źródła: