wymowa:
IPA[naˈɡwuvɛk], AS[nagu̯uvek]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wyróżniony napis umieszczony nad tekstem
(1.2) jeźdz. górna część uprzęży końskiej, składająca się z pasków leżących za uszami konia i obejmująca potylicę[1]
(1.3) przest. zakończenie jakiegoś podłużnego przedmiotu mające kształt główki[1]
(1.4) inform. w edytorach tekstu, obszar na górnym marginesie strony, mogący zawierać tekst lub grafikę
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Nagłówki porannych gazet krzyczą dziś o rosyjskiej interwencji militarnej.
(1.2) A już prawdziwą ozdobą uprzęży były uzdy z ich nagłówkami, policzkami, nachrapnikami i rzemieniem biegnącym środkiem twarzy końskiej, nabijanym mosiężnymi tarczami[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.4) stopka
hiperonimy:
(1.1) tytuł, lid
hiponimy:
holonimy:
(1.2) uprząż
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. głowa ż, główka ż, głowizna ż, głowacz mzw / mos, nagłownik mrz
przym. nagłówkowy, głowowy, główny
przysł. głównie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „nagłówek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Haupt: Baskijski diabeł. Opowiadania i reportaże, Czytelnik 2007.
  NODES