nieszczęście

nieszczęście (język polski)

wymowa:

IPA: [ɲɛˈʃt͡ʃɛ̃w̃ɕt͡ɕɛ], AS: [ńeščẽũ̯śće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przykre, nieszczęśliwe, pechowe zdarzenie

(1.2) pechowy, niepomyślny dla kogoś zbieg zdarzeń

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nieszczęście	nieszczęścia
dopełniacz	nieszczęścia	nieszczęść
celownik	nieszczęściu	nieszczęściom
biernik	nieszczęście	nieszczęścia
narzędnik	nieszczęściem	nieszczęściami
miejscownik	nieszczęściu	nieszczęściach
wołacz	nieszczęście	nieszczęścia

przykłady:

(1.2) W Chinach przez całe stulecia urodzenie dziewczynki było uważane za nieszczęście, czasem zabijano je zaraz po urodzeniu (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tragedia, cios, krzywda, klęska, niedola, katastrofa

(1.2) pech, niełaska, bieda, niepowodzenie, wypadek

antonimy:

(1.2) szczęście, pot. fart

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szczęście n, nieszczęśliwiec m, nieszczęśnik mos, nieszczęśnica ż, nieszczęsność ż, nieszczęśliwość ż, unieszczęśliwienie n, unieszczęśliwianie n

czas. unieszczęśliwiać ndk., unieszczęśliwić dk.

przym. nieszczęśliwy, nieszczęsny

przysł. nieszczęśliwie, nieszczęśnie

związki frazeologiczne:

wyglądać jak nieszczęście • brzydki jak nieszczęście • nieszczęścia chodzą parami • nieszczęścia chodzą po ludziach • szczęście w nieszczęściu • na nieszczęście • trzeba nieszczęścia, że • nieszczęście chciało, że • nie ma nieszczęścia

etymologia:

pol. nie + szczęście

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) calamity; (1.2) affliction, misfortune
• arabski: (1.1) مصيبة ż (muṣība), بؤس m (bau`sa), شقاء ż
• baskijski: (1.1) ezbehar, zorigaitz, zoritxar; (1.2) zoritxar, zorigaitz
• białoruski: (1.1) няшчасце n; (1.2) няшчасце n
• duński: (1.2) ulykke w
• esperanto: (1.1) malfeliĉaĵo; (1.2) malfeliĉo, malbonsorta
• francuski: (1.1) malheur m, fléau m
• hebrajski: (1.1) צרה (carah), מכה (makah)
• hiszpański: (1.1) desgracia ż, desdicha ż, infortunio m, desastre m; (1.2) desgracia ż, desdicha ż, infortunio m, desastre m
• interlingua: afflixtion; (1.1) disastro; (1.2) affliction, infortuna
• jidysz: (1.1) צרה ż (core), שלעכטס n (szlechts), חורבן m (churbn); (1.2) צער m (car), אומגליק n (umglik), שלימזל n (szlimazl), שלעכטס n (szlechts)
• kazachski: (1.1) бақытсыздық, қайғы; (1.2) бақытсыздық, қайғы
• niemiecki: (1.1) Unglück n
• rosyjski: (1.1) трагедия ż; (1.2) беда ż
• sanskryt: (1.1) अक n (aka), आपद् ż (āpad), आभील n (ābhīla)
• słoweński: (1.1) katastrofa ż; (1.2) nesreča ż
• starogrecki: (1.1) συμφορά ż; (1.2) συμφορά ż
• suahili: (1.?) afa, msiba
• szwedzki: (1.1) tragedi w; (1.2) olycka w, ofärd w
• ukraiński: (1.1) трагедія ż, нещастя n, горе n; (1.2) біда ż
• wilamowski: (1.1) malēr n, ungyłyḱ n, ungyłyk n
• włoski: (1.1) disastro m, guaio m, sventura ż; (1.2) disgrazia ż, miseria ż, sfortuna ż, calamità ż, malanno m, wulg. sfiga ż

źródła: