odstręczać (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odstręczyć)

(1.1) książk. wzbudzać u kogoś niechęć do jakiegoś działania lub wobec kogoś

czasownik zwrotny niedokonany odstręczać się (dk. odstręczyć się)

(2.1) przest. zniechęcać się do kogoś lub czegoś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Od spółdzielni produkcyjnych odstręczało również chłopów ich wysokie zadłużenie, stale się powiększające mimo kilkakrotnej konwersji lub całkowitego umorzenia zaległości[1].
(2.1) A więc, nasamprzód handel mojego siostrzeńca przerwany jest z powodu, że braciszkowie z kongregacji każą dzieciom śpiewać przez cały dzień, a kupujący słysząc szalone krzyki odstręczają się[2].
składnia:
(1.1) odstręczać od +D.
(2.1) odstręczać się od +D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odstraszać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odstręczanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. odstręczyć + -ać
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: odstraszać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zniechęcać się
źródła:
  1. Leszek Próchniak, Kolektywizacja rolnictwa w regionie łódzkim, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Alexandre Dumas, Mohikanowie paryscy, tłum. anonimowy, wyd. J. Czapiński, Gródek 1903.
  NODES