orientacja

orientacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) umiejętność rozpoznawania określonych miejsc i kierunków w terenie

(1.2) ustawienie, pozycja względem jakiegoś punktu odniesienia

(1.3) rozeznanie w sytuacji, jakimś zagadnieniu oraz umiejętność ich oceny

(1.4) określone poglądy polityczne lub preferencje seksualne

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	orientacja	orientacje
dopełniacz	orientacji	orientacji / przest. orientacyj
celownik	orientacji	orientacjom
biernik	orientację	orientacje
narzędnik	orientacją	orientacjami
miejscownik	orientacji	orientacjach
wołacz	orientacjo	orientacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) orientacja przestrzenna • stracić / utracić / odzyskać orientację

(1.2) orientacja mapy / planu • orientacja tekstu • orientacja pozioma / pionowa

(1.3) zdolność / umiejętność orientacji

(1.4) orientacja polityczna • orientacja seksualna

synonimy:

(1.1) rozeznanie, orientowanie się

(1.2) ustawienie, ukierunkowanie

(1.3) orientowanie się, znajomość rzeczy, rozumienie

(1.4) ukierunkowanie, tendencja, linia

antonimy:

(1.1) dezorientacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orientowanie się n

czas. orientować się, orientować

przym. orientacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) orientation, sense of direction; (1.2) orientation; (1.3) orientation, awareness; (1.4) orientation
• bułgarski: (1.1) ориентация ż; (1.2) ориентация ż; (1.3) ориентация ż; (1.4) ориентация ż
• kataloński: (1.1) orientació ż; (1.2) orientació ż
• niemiecki: (1.1) Orientierung ż
• rosyjski: (1.1) ориентация ż; (1.3) ориентация ż; (1.4) ориентация ż
• węgierski: (1.1) orientáció; (1.3) orientáció; (1.4) orientáció

źródła: